کد مطلب:139266 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:154
احتجاج امام سجاد با یزید
امام علی بن الحسین علیه السلام فرمود: «ما اصاب من مصیبة فی الارض و لا فی انفسكم الا فی كتاب من قبل ان نبراها ان ذلك علی الله یسیر». [1] .
یزید در جواب این آیت فرو خواند: «و ما اصابكم من مصیبة فبما كسبت ایدیكم و یعفو عن كثیر». [2] .
امام علی بن الحسین فرمود: یابن معاویه! نبوت وامارت [3] پیوسته در خاندان ما بود و در روز بدر و احد و احزاب، رایت رسول خدای در دست نیای من علی ابوطالب بود و رایات كفر، در دست پدر و نیای تو، ویلك ای یزید! اگر بدانی كه چه كرده ای و از پدر و ارومت و برادر و عمومت من،چه جسته [4] هر آینه به كوهها خواهی گریخت و از خاك و خاكستر، خوابگاه خواهی كرد و نیستی و هلاكت از خدای سبحانه خواهی خواست.
مگر [5] یزید روزی خطیب را بخواند و بفرمود تا بر منبر شود و در نكوهش امام حسین بن علی علیه السلام و پدر او امیرالمؤمنین علی علیه السلام فصلی بپردازد. [6] خطیب بر منبر شد و بسی ناستوده گفت و از یزید و پدر او ستایش فروان كرد. [7] .
امام علی بن الحسین بر او صیحه زد و فرمود: رضای مخلوق به جای سخط خالق باز خریدی، جای خویش در آتش دوزخ مهیا دان. و لله در ابن سنان حیث یقول:
اعلی المنابر تعلنون بسبه
و بسیفه نصبت لكم اعوادها [8] .
آن گاه امام علی بن الحسین اجازت خواست تا بر منبر شود و كلمتی چند گوید كه رضای خدای سبحانه در آن باشد و شنوندگان را نیز اجر و مزد بود. یزید تأبی [9] جست و اجازت نداد. دیگران گفتند: چه شود [10] و چیزی از او شنویم؟ و در این معنی مبالغت كردند. یزید از سر ضرورت تن فرا داد. [11] .
یزید در جواب این آیت فرو خواند: «و ما اصابكم من مصیبة فبما كسبت ایدیكم و یعفو عن كثیر». [2] .
امام علی بن الحسین فرمود: یابن معاویه! نبوت وامارت [3] پیوسته در خاندان ما بود و در روز بدر و احد و احزاب، رایت رسول خدای در دست نیای من علی ابوطالب بود و رایات كفر، در دست پدر و نیای تو، ویلك ای یزید! اگر بدانی كه چه كرده ای و از پدر و ارومت و برادر و عمومت من،چه جسته [4] هر آینه به كوهها خواهی گریخت و از خاك و خاكستر، خوابگاه خواهی كرد و نیستی و هلاكت از خدای سبحانه خواهی خواست.
مگر [5] یزید روزی خطیب را بخواند و بفرمود تا بر منبر شود و در نكوهش امام حسین بن علی علیه السلام و پدر او امیرالمؤمنین علی علیه السلام فصلی بپردازد. [6] خطیب بر منبر شد و بسی ناستوده گفت و از یزید و پدر او ستایش فروان كرد. [7] .
امام علی بن الحسین بر او صیحه زد و فرمود: رضای مخلوق به جای سخط خالق باز خریدی، جای خویش در آتش دوزخ مهیا دان. و لله در ابن سنان حیث یقول:
اعلی المنابر تعلنون بسبه
و بسیفه نصبت لكم اعوادها [8] .
آن گاه امام علی بن الحسین اجازت خواست تا بر منبر شود و كلمتی چند گوید كه رضای خدای سبحانه در آن باشد و شنوندگان را نیز اجر و مزد بود. یزید تأبی [9] جست و اجازت نداد. دیگران گفتند: چه شود [10] و چیزی از او شنویم؟ و در این معنی مبالغت كردند. یزید از سر ضرورت تن فرا داد. [11] .
[1] الحديد: 22 «هيچ مصيبتي نيست در زمين و نه در جانهايتان جز آنكه در كتاب مسطور است پيش از آنكه آن را خلق كنيم و اين بر خدا آسان است».
[2] الشوري، 30 «هر مصيبتي كه بر شما فرود آيد، به دست خودتان است و او از بسياري گناهان در مي گذرد».
[3] حكومت، امير شدن.
[4] چه رفته، چه ضايع شده.
[5] همانا (قيد تأكيد).
[6] خطبه ايراد كند.
[7] ر.ك: اللهوف ص 219، اعيان الشيعه ج 617/1، مناقب ابن شهر آشوب ج 168/4؛ مقتل خوارزمي ج 71- 69/2؛ الفتوح ص 916 با نقل اندك؛ مقاتل الطالبيين ج 121/3؛ ارشاد مفيد ص 246؛ انساب الاشراف ج 220/3.
[8] و چه نيكو سروده ابن سنان: آيا بر سر منبرها به اميرمؤمنان دشنام مي دهيد در حالي كه چوبهاي آن منبرها با شمشير او برآورده شد؟.
[9] امتناع كرد.
[10] چه اشكال دارد.
[11] قبول كرد.